| شکیبا گردد آن کس کو زمن طاعت طمع دارد | ازیرا کارش افتاده است با صعبی شکیبائی | |
| به طمع مال دونی مر مرا همتا کجا یابد | ازان پس که‌م گزید از خلق عالم نیست همتائی | |
| خداوندی که گر بر خاک دست شسته بفشاند | ز هر قطره به خاک اندر پدید آید ثریائی | |
| نه بی‌نور لقای او نجوم سعد را بختی | نه با پهنای ملک او فلک را هیچ پهنائی | |
| محلی داد و علمی مر مرا جودش که پیش من | نه دانا هست دانائی نه والا هست والائی | |
| من از دنیا مواسائی همی یابم به دین اندر | که از دنیا و دین کس را چنان نامد مواسائی | |
| سپاس آن بی همال و یار و با قدرت توانا را | کزو یابد توانائی به عالم هر توانائی | |
| یکی دیبا طرازیدم نگاریده به حکمت‌ها | که هرگز تا ابد ناید چنین از روم دیبائی | |
| درختی ساختم مانند طوبی خرم و زیبا | که هر لفظیش دیناری است و هر معنیش خرمائی |