| چو رسم جهان جهان پیش بینی | حذر کن ز بدهاش اگر پیش‌بینی | |
| به تاریکی اندر گزاف از پس او | مدو کت برآید به دیوار بینی | |
| همانا چنین مانده زین پست از آنی | که در انده اسپ رهوار و زینی | |
| چو استر سزاوار پالان و قیدی | اگر از پی استر و زین حزینی | |
| جهان مادری گنده پیر است، بر وی | مشو فتنه، گر در خور حور عینی | |
| به مادر مکن دست، ازیرا که بر تو | حرام است مادر اگر ز اهل دینی | |
| یکی گوهر آسمانی است مردم | که ایزد به بندی ببستش زمینی | |
| به شخص گلین چونکه معجب شده‌ستی؟ | در این گل بیندیش تا چون عجینی | |
| نه در خورد در است گل، پس توزین تن | بپرهیز، ازیرا که در ثمینی | |
| وطن مر تو را در جهان برین است | تو هرچند امروز در تیره طینی | |
| جهان مهین را به جان زیب و فری | اگرچه بدین تن جهان کهینی | |
| جهان برین و فرودین توی خود | به تن زین فرودین به جان زان برینی | |
| سزای همه نعمت این و آنی | ز حکمت ازیرا هم آنی هم اینی | |
| به جان خانه‌ی حکمت و علم و فضلی | به تن غایت صنع جان‌آفرینی | |
| اگر می‌شناسی جهان‌آفرین را | سزاوار هر نعمت و آفرینی | |
| وگر بد سگالی و نشناسی او را | مکافات بد جز بدی خود نبینی | |
| جهانا من از تو هراسان ازانم | که بس بد نشانی و بد همنشینی | |
| خسیسی که جز با خسیسان نسازی | قرینت نیم من که تو بد قرینی | |
| بر آزادگان کبر داری ولیکن | ینال و تگین را ینال و تگینی | |
| یکی بی‌خرد را به گه بر نشانی | یکی بی‌گنه را به سر برنشینی |