| امتت را چون نبینی بر چه سانند؟ ای رسول | بیشتر جز مر ستوران را نمانند، ای رسول | |
| گر نگشته‌ستند فتنه بر جهان از دین حق | چون جهانند و طلب گار جهانند، ای رسول؟ | |
| از قوی عهدی که کردی بر همه روز غدیر | چون خر از نشتر جهانند و رمانند، ای رسول | |
| سود دنیا را همی جویند و نندیشند هیچ | گرچه از دین و شریعت بر زیانند، ای رسول | |
| چون زمان داده است تا محشر خدای ابلیس را | جمله قومش بر امید آن زمانند، ای رسول | |
| زانکه خان دوستی دیو شد دل شان همه | دشمنان اهل بیت و خاندانند، ای رسول | |
| این مسلمانان به نام، از کشتن اولاد تو | چون جهودان نیز پیغمبر کشانند، ای رسول | |
| روی گرداننده از پاکیزه فرزندان تو | کور و گمره بر طریق این و آنند، ای رسول | |
| بی‌گمان چون بر وصی و اولاد او دشمن شدند | بر تو ای خیرالبشر پس بی گمانند، ای رسول | |
| چون خروسان بر زدن دعوی کنند اینها ولیک | وقت حجت پر کنیده ماکیانند، ای رسول | |
| چون فقیهان خوانم اینها را، که علم فقه را | جز که از بهر ریاست می‌نخوانند، ای رسول؟ | |
| بر زبان هر کو براند نام فرزندان تو | چون مرا از خان و مان او را برانند، ای رسول | |
| وز طمع در جامگی و خوردن مال یتیم | مانده بر درگاه میر و شاه و خانند، ای رسول | |
| هر که زیشان چیزکی پرسد ز علم فقه ازو | بر امید ساخته زنبیل و خوانند ای رسول | |
| پر لجاجند از مذاهب تا چو آید میزبان | بر طریق و مذهب این میزبانند، ای رسول | |
| چشم دل در پیش حق می‌باز نتوانند کرد | وز جهالت جان به باطل برفشانند،ای رسول | |
| آز آن فرعون دورت جاودان آورد خلق | امت فرعون دور و جاودانند، ای رسول | |
| جاودان را امتند و نیستند آگاه ازان | جادوان اندر عذاب جاودانند، ای رسول | |
| از مصیبت‌های فرزندان تو چون بشنوند | زان شنودن بخت بد را شادمانند، ای رسول | |
| دوستان خاندان اندر میان دشمنان | همچو میوه‌ی خوش به برگ اندر نهانند،ای رسول |