| چونکه نکو ننگری جهان چون شد؟ | خیر و صلاح از جهان جهان چون شد؟ | |
| هیچ دگرگون نشد جهان جهان | سیرت خلق جهان دگرگون شد | |
| جسم تو فرزند طبع و گردون است | حالش گردان به زیر گردون شد | |
| تو که لطیفی به جسم دون چه شوی | همت گردون دون اگر دون شد؟ | |
| چون الفی بود مردمی به مثل | چونک الف مردمی کنون نون شد؟ | |
| چاکر نان پاره گشت فضل و ادب | علم به مکر و به زرق معجون شد | |
| زهد و عدالت سفال گشت و حجر | جهل و سفه زر و در مکنون شد | |
| ای فلک زود گرد، وای بران | کو به تو، ای فتنه‌جوی مفتون شد | |
| هر که به شمع خرد ندید رهت | پیش تو مدهوش گشت و شمعون شد | |
| از چه درآئی همی درون که چنین | مردمی از خلق جمله بیرون شد؟ | |
| فعل همه جور گشت و مکر و جفا | قول همه زرق و غدر و افسون شد | |
| ملک جهان گر به دست دیوان بد | باز کنون حالها همیدن شد | |
| باز همایون چو جغد گشت خری | جغدک شوم خری همایون شد | |
| سر به فلک برکشید بیخردی | مردمی و سروری در آهون شد | |
| باد فرومایگی وزید، وزو | صورت نیکی نژند و محزون شد | |
| خاک خراسان چو بود جای ادب | معدن دیوان ناکس اکنون شد | |
| حکمت را خانه بود بلخ و، کنون | خانه‌ش ویران و بخت وارون شد | |
| ملک سلیمان اگر خراسان بود | چونکه کنون ملک دیو ملعون شد؟ | |
| خاک خراسان بخورد مر دین را | دین به خراسان قرین قارون شد | |
| خانه‌ی قارون نحس را به جهان | خاک خراسان مثال و قانون شد |