| حیلت و مکر است فقه و علم او و، سوی او | نیست دانا هر که او محتال یا مکار نیست | |
| گرش غول شهر گوئی جای این گفتار هست | ورش دیو دهر خوانی جای استغفار نیست | |
| علم خورد و برد و کردن در خور گاو و خر است | سوی دانا این چنین بیهوده‌ها را بار نیست | |
| چون نجوئی که‌ت خدا از بهر چه موجود کرد | گر مرو را با تو شغلی کردنی ناچار نیست؟ | |
| آنچه او خود کرده باشد باز چون ویران کند؟ | خوب کرده زشت کردن کار معنی‌دار نیست | |
| نیکی از تو چون پذیرد چون نخواهد بد ز تو؟ | کز بد و نیک تو او را رنج نی و بار نیست | |
| بیم زخم و دار چون از جمله‌ی حیوان تو راست؟ | چونکه دیگر جانور را بیم زخم و دار نیست؟ | |
| چون کند سی ساله عاصی را عذاب جاودان؟ | این چنین حکم و قضای حاکم دادار نیست | |
| گر همی گوید که یک بد را بدی یکی دهم | باز چون گوید که هرگز بد کنش رستار نیست؟ | |
| چون نجوئی حکمت اندر گزدمان و مار صعب | وین درختانی که بار و برگشان جز خار نیست؟ | |
| گرچه اندک، بی‌گمان حکمت بود صنع حکیم، | لیکن آن بیندش کو را پیش دل دیوار نیست | |
| خشم‌گیری جنگ جوئی چون بمانی از جواب | خشم یک سو نه سخن گستر که شهر آوار نیست | |
| راه بنمایم تو را گر کبر بندازی ز دل | جاهلان را پیش دانا جای استکبار نیست | |
| همچنان کاندر گزارش کردن فرقان به خلق | هیچ‌کس انباز و یار احمد مختار نیست | |
| همچنان در قهر جباران به تیغ ذوالفقار | هیچ‌کس انباز و یار حیدر کرار نیست | |
| اصل اسلام این دو چیز آمد قران و ذوالفقار | نه مسلمان و نه مشرک را درین پیکار نیست | |
| همچنان کاندر سخن جز قول احمد نور نیست | تیز تیغی جز که تیغ میر حیدر نار نیست | |
| احمد مختار شمس و حیدر کرار نور | آن بی این موجود نی و این بی آن انوار نیست | |
| هر که نور آفتاب دین جدا گشته است ازو | روزهای او همیشه جز شبان تار نیست | |
| چشم سر بی‌آفتاب آسمان بی‌کار گشت | چشم دل بی‌آفتاب دین چرا بی کار نیست؟ |