| اندر بهشت خواهد بد میوه | آنجا چنین که ایدر و اکنون است | |
| پس هم کنون تو نیز بهشتی شو | کان از قیاس نیز همیدون است | |
| نه خار در خور طبق و نحل است | نه گل سزای آتش و کانون است | |
| پس نیست جای ممن پاکیزه | دوزخ، که جای کافر ملعون است | |
| نه در بهشت خلد شود کافر | کان جایگاه ممن میمون است | |
| بندیش از این ثواب و عقاب اکنون | کاین در خرد برابر و موزون است | |
| گر دیگر است مردم و گل دیگر | این را بهشت نیز دگرگون است | |
| خرما و میوه‌ها به بهشت اندر | دانی که زین بهست که ایدون است | |
| ای رفته بر علوم فلاطونی | این علمها تمام فلاطون است | |
| آن فلسفه است وین سخن دینی | این شکر است و فلسفه هپیون است | |
| از علم خاندان رسول است این | نه گفته‌ی عمرو فریغون است | |
| در خانه‌ی رسول چو ماه نو | تاویل روز روز برافزون است | |
| دو کار، خوی نیک و کم آزاری، | فرزند را وصیت مامون است | |
| گر بدخو است خار و سمن خوش‌خو | این خود چرا گرامی و آن دون است؟ | |
| دل را به دین بپوش که دین دل را | در خورد بام و ساخته پرهون است | |
| جان را به علم شوی که مرجان را | علم، ای پسر، مبارک صابون است | |
| بحر است علم را به مثل فرقان | وز بحر علم امام چو جیحون است | |
| جیحون خوش است و با مزه و دریا | از ناخوشی چو زهر و چو طاعون است | |
| ای علم جوی، روی به جیحون نه | گر جانت بر هلاک نه مفتون است | |
| دریا نه آب، بل به مثل آب است | چون بر لبش نه تین و نه زیتون است |