| نیکی بدهدمان جزای نیکی | بد را سوی او جز بدی جزا نیست | |
| آن روز دو راه است مردمان را | هرچند که‌شان حد و منتها نیست | |
| یک راه همه نعمت است و راحت | یک راه بجز شدت و عنا نیست | |
| من روز قضا مر تو را هم امروز | بنمایم اگر در دلت عما نیست | |
| بنگر که مر آن را خز است بستر | وین را بمثل زیر بوریا نیست | |
| وان را که بر آخر ده اسپ تازی است | در پای برادرش لالکا نیست | |
| مسعود همه بر حریر غلطد | بر پشت سعید از نمد قبا نیست | |
| آن روز هم اینجا تو را نمودم | هر چند مر آن را برین بنا نیست | |
| مر چشم خرد را، ز علم بهتر، | این پور پدر، هیچ توتیا نیست | |
| گر بر دل تو عقل پادشاه است | مهتر ز تو در خلق پادشا نیست | |
| ایزد بفزایاد عقل و هوشت | زین طیره مشو کاین سخن جفانیست | |
| دنیا بفریبد به مکر و دستان | آن را که به دستش خرد عصا نیست | |
| چون دین و خرد هستمان چه باک است | گر ملکت دنیا به دست ما نیست؟ | |
| شرم از اثر عقل و اصل دین است | دین نیست تو را گر تو را حیا نیست | |
| بفروش جهان را به دین که او را | از دین و ز پرهیز به بها نیست | |
| ای گشته رهی شاه را، سوی من | گردنت هنوز از هوا رها نیست | |
| ای کام دلت دام کرده دین را | هش‌دار که این راه انبیا نیست | |
| نعلین و ردای تو دام دیو است | نزدیک من آن نعل یا ردا نیست | |
| گر نیست به تقدیر جانت خرسند | با هوش و خرد جانت آشنا نیست | |
| ما را به قضا چون کنی تو خرسند | چون خود به قضا مر تو را رضا نیست؟ |