| از گردش گیتی گله روا نیست | هر چند که نیکیش را بقا نیست | |
| خوشتر ز بقا چیز نیست ایرا | ما را ز جهان جز بقا هوا نیست | |
| چون تو ز جهان یافتی بقا را | چون کز تو جهان در خور ثنا نیست؟ | |
| گیتی به مثل مادر است، مادر | از مرد سزاوار ناسزا نیست | |
| جانت اثر است از خدای باقی | ناچیز شدن مر تورا روا نیست | |
| فانی نشود هر چه کان بقا یافت | زیرا که بقا علت فنا نیست | |
| ترسیدن مردم ز مرگ دردی است | کان را بجز از علم دین دوا نیست | |
| نزدیک خرد گوهر بقا را | از دانش به هیچ کیمیا نیست | |
| الفنج‌گه دانش این سرای است | اینجا بطلب هر چه مر تو را نیست | |
| زین بند چو گشتی رها ازان پس | مر کوشش والفنج را رجا نیست | |
| گویند قدیم است چرخ و او را | آغاز نبوده‌است و انتها نیست | |
| ای مرد خرد بر فنای عالم | از گشتن او راست‌تر گوا نیست | |
| چون نیست بقا اندرو تو را چه | گر هست مر او را فنا و یا نیست؟ | |
| این گردش هموار چرخ ما را | گوید همی «این خانه‌ی شما نیست» | |
| این پیر چو این هست، پس چه گوئی | زین بهتر و برتر دگر چرا نیست؟ | |
| این جای فنا همچو آسیایی است | آن دیگر بی‌شک چو آسیا نیست | |
| بپسیچ مر آن معدن بقا را | کاین جای فنا را بسی وفا نیست | |
| داروی بدی و خطاست توبه | آن کیست که او را بد و خطا نیست؟ | |
| روزی است مر این خلق را که آن روز | روز حسد و حیلت و دها نیست | |
| آن روز یکی عادل است قاضی | کو را بجز از راستی قضا نیست |