| صد هزاران خوب رویانند نیز | هر یکی گوئی که ماه انور است» | |
| وانکه او را نیست همت خورد و خواب | این سخن زی او محال و منکر است | |
| فکرت ما زیر این چادر بماند | راز یزدانی برون زین چادر است | |
| این یکی کشتی است کو را بادبان | آتش است و خاک تیره لنگر است | |
| جای رنج و اندوه است این ای پسر | جای آسانی و شادی دیگر است | |
| زین فلک بیرون تو کی دانی که چیست؟ | کاین حصاری بس بلند و بی‌در است | |
| قول این و آن درین ناید به کار | قول قول کردگار اکبر است | |
| قول ایزد بشنو و خطش ببین | قول و خط من تو را خود از بر است | |
| همچنان کز قول ما قولش به است | خط او از خط ما نیکوتر است | |
| چشم و گوش خلق بی‌شرح رسول | از خط و از قول او کور و کر است | |
| قول او را نیست جز عالم زبان | خط او را شخص مردم دفتر است | |
| خط او بر دفتر تن‌های ما | چشم و گوش و هوش و عقل و خاطر است | |
| این جهان در جنب فکرت‌های ما | همچو اندر جنب دریا ساغر است | |
| هر که ز ایزد سیم و زر جوید ثواب | بد نشان و بیهش و شوم اختر است | |
| نیست سوی من سر قیصر خطیر | گر ز زر بر سر مرو را افسر است | |
| چون همی قیصر ز زر افسر کند | نیست او قیصر که خر یا استر است | |
| گر همی چیزی بیایدمان خرید | در بهشت، آنجا محال است ار زر است | |
| از نیاز ماست اینجا زر عزیز | ورنه زر با سنگ سوده همبر است | |
| روی دینار از نیاز توست خوب | ور نه زشت و خشک و زرد و لاغر است | |
| گر بهشتی تشنه باشد روز حشر | او بهشتی نیست، بل خود کافر است |