| به زیر قول چون مبرم نگر فعل چو نشترشان | به سان نامه‌های زشت زیر خوب عنوان‌ها | |
| ز بهتان گویدت پرهیز کن وانگه به طمع خود | بگوید صد هزاران بر خدای خویش بهتان‌ها | |
| اگر یک دم به خوان خوانی مرورا، مژده‌ور گردد | به خوانی در بهشت عدن پر حلوا و بریان‌ها | |
| به باغی در که مرغان از درختانش به پیش تو | فرود افتد چو بریان شکم آگنده بر خوان‌ها | |
| چنین باغی نشاید جز که مر خوارزمیانی را | که بردارند بر پشت و به گردن بار کپان‌ها | |
| چنین چو گفتی ای حجت که بر جهال این امت | فرو بارد ز خشم تو همی اندوه طوفان‌ها؟ | |
| بر این دیوان اگر نفرین کنی شاید که ایشان را | همی هر روز پرگردد به نفرین تو دیوان‌ها |