| گل سرخ و پر تیهو، گل زرد و پر نارو | به شعر و عشق این هردو، کنند این هر دو تا دعوی | |
| یکی همچون جمیل آمد، دوم مانند بثینه | سه دیگر چون زهیر آمد، چهارم چون ام اوفی | |
| کنار آبدان گشته به شاخ ارغوان حامل | سحاب ساجگون گشته به طفل عاجگون حبلی | |
| یکی چون دیده‌ی یعقوب و دیگر چون رخ یوسف | سه دیگر چون دل فرعون، چهارم چون کف موسی | |
| به باغ مشکبوی اندر، نسیم باغ را جنبش | به راغ سبز روی اندر، فرات آب را مجری | |
| یکی چون روی این خواجه، دوم چون امر این مهتر | سیم چون رای این سید، چهارم دست این مولی | |
| خداوندیکه حزم وعزم و خشنودی و خشم او | رسیدستند این هر یک، به حد غایةالقصوی | |
| یکی پرانتر از صرصر، دوم برانتر از خنجر | سیم شیرینتر از شکر، چهارم تلخ چون دفلی | |
| چو خوانش هیچ خوانی نه، چو حالش هیچ حالی نه | چو هالش هیچ هالی نه، چو جانش هیچ جانی نی | |
| یکی سرمایه‌ی نعمت، دوم سرمایه‌ی دولت | سه دیگر سایه‌ی رحمت، چهارم مایه‌ی تقوی | |
| فعالش مایه‌ی خیر و جمالش آیت خوبی | جلالش نزهت خلق و کمالش زینت دنیی | |
| یکی ماء معین آمد دگر عین الیقین آمد | سیم حبل المتین آمد، چهارم عروةالوثقی | |
| عداوت کردن و قصد و خلاف و کین او هریک | برآرند از سر شیران جنگی طامةالکبری | |
| یکی چون مشک بویقطان، دوم چون دام بوجعده | سیم چون چنگ بوالحارث، چهارم دست بویحیی | |
| به روی پاک و رای نیک و فعل خوب و کار خوش | نظیر او ندانم کس، چه در دنیی، چه در عقبی | |
| یکی چون چشمه زمزم، دوم چون زهره‌ی ازهر | سیم چون روضه‌ی رضوان، چهارم جنة الماوی | |
| رضای او کند روشن، ثنای او کند نیکو | هوای او کند بینا، سخای او کند فریی | |
| یکی جان و دل لاغر، دوم مغز و سر تاری | سه دیگر صورت زشت و چهارم دیده‌ی اعمی | |
| سنا و سیرت پاک و نهاد و هیبت او را | چهار آیات معجز کرد ما را از نبی الاعلی | |
| یکی معراج نیکویی، دوم ساماح پیروزی | سه دیگر چشمه‌ی کوثر چهارم حیة تسعی |