| آمد نوروز ماه با گل سوری به هم | باده‌ی سوری بگیر، بر گل سوری بچم | |
| زلف بنفشه ببوی، لعل خجسته ببوس | دست چغانه بگیر، پیش چمانه به خم | |
| از پسر نردباز داو گران بر به نرد | وز دو کف سادگان ساتگنی کش به دم | |
| ای صنم ماهروی! خیز به باغ اندر آی | زانکه شد از رنگ و بوی باغ بسان صنم | |
| شاخ برانگیخت در، خاک برانگیخت نقش | باد فرو بیخت مشک، ابر فرو ریخت نم | |
| مقرعه زن گشت رعد مقرعه‌ی او درخش | غاشیه کش گشت باد، غاشیه‌ی او دیم | |
| قمری در شد به حال، طوطی در شد به نطق | بلبل در شد به لحن، فاخته در شد به دم | |
| در جلوات آمده‌ست بر سر گل عندلیب | در حرکات آمده‌ست شاخک شاهسپرم | |
| باد علمدار شد، ابر علم شد سیاه | برق چنانچون ز زر یک دو طراز علم | |
| راغ به باغ اندرون، چون علم اندر علم | باغ به راغ اندرون، چون ارم اندر ارم | |
| بر دم طاووس ماه، بر سر هدهد کلاه | بر رخ دراج گل، بر لب طوطی بقم | |
| گردن هر قمریی معدن جیمی ز مشک | دیده‌ی هر کبککی مسکن میمی ز دم | |
| رنگ رخ لاله را ازند و عودست خال | شمع گل زرد را از می و مشکست شم | |
| ماهی در آبگیر دارد جزعین زره | آهو در مرغزار دارد سیمین شکم | |
| باد زره گر شده‌ست، آب مسلسل زره | ابر شده خیمه دوز ماغ مسلسل خیم | |
| صلصل خواند همی شعر لبید و زهیر | نارو راند همی مدح جریر و قثم | |
| بر دم هر طاووسی صد قمر و سی قمر | بر پر هر کککی نه رقم و ده رقم | |
| مرغان بر گل کنند جمله به نیکی دعا | بر تن و بر جان میر بارخدای عجم | |
| بار خدایی که او جز به رضای خدا | بر همه روی زمین می‌ننهد یک قدم | |
| شاه جهان بوسعید ابن یمین دول | حافظ خلق خدا ناصر دین امم |