| باد نوروزی همی در بوستان سامر شود | تا به سحرش دیده‌ی هر گلبنی ناظر شود | |
| گل که شب ساهر شود پژمرده گردد بامداد | وین گل پژمرده چون ساهر شود زاهر شود | |
| ابر هزمان پیش روی آسمان بندد نقاب | آسمان بر رغم او در بوستان ظاهر شود | |
| زردگل بیمار گردد، فاخته بیمار پرس | یاسمین ابدال گردد خردما زائر شود | |
| آستین نسترن پر بیضه‌ی عنبر شود | دامن بادام‌بن پر لل فاخر شود | |
| مرغ بی بربط، به بربط ساختن دانا شود | آهو اندر دشت چون معشوقگان شاطر شود | |
| بلبل شیرین زبان بر جوزبن راوی شود | زندباف زندخوان بر بیدبن شاعر شود | |
| کبک رقاصی کند، سرخاب غواصی کند | این بدین معروف گردد، آن بدان شاهر شود | |
| باد همچون دزد گردد هر طرف دیباربای | بوستان آراسته چون کلبه‌ی تاجر شود | |
| هر زمان دزد اندر افتد کلبه را غارت کند | مرغ چون بازاریان بر کار ناصابر شود | |
| نوبهاران مفرش صدرنگ پوشد تا مگر | دوستی از دوستان خواجه‌ی طاهر شود | |
| اختیار اول سلطان که از گیهان منش | اختیار ذوالجلال اول و آخر شود | |
| بر هوای خویشتن قاهر شد و بهتر کسی | او بود کو بر هوای خویشتن قاهر شود | |
| نیست جابر بر کس و بر خویشتن، و آنکس که او | بر کسی جابر بود، بر خویشتن جابر شود | |
| پیش او هم مکرمت هم محمدت حاصل شده‌ست | هادم بخل او بود کو جود را عامر شود | |
| نفس او پاکیزه است و خلق او پاکیزه‌تر | نفس تن چون خلق تن طاهر شود طاهر شود | |
| قدرتش بر خشم سخت خویش می‌بینم روان | مرد باید، کو به خشم سخت بر قادر شود | |
| همتش آنست تا غالب شود بر دشمنان | راست چون بر دشمنان غالب شود غافر شود | |
| ای قوی رای و قوی خاطر، مرا معلوم نیست | هیچ کس چون تو، قوی رای و قوی خاطر شود | |
| نعمت بسیار داری، شکر از آن بسیارتر | نعمت افزونتر شود آن را که او شاکر شود |