| ساقی بیا که امشب ساقی به کار باشد | زان ده مرا که رنگش چون جلنار باشد | |
| می ده چهار ساغر، تا خوشگوار باشد | زیرا که طبع مردم را بر چهار باشد | |
| همطبع را نبیدش فرزانه‌وار باشد | تا نه خروش باشد، تا نه خمار باشد | |
| نی نی دروغ گفتم، این چه شمار باشد | باری نبید خوردن کم از هزار باشد؟ | |
| باده خوریم روشن، تا روزگار باشد | خاصه که باده خوردن با بختیار باشد | |
| خاصه که روز دولت مسعود یار باشد | خاصه که ماهرویی، اندر کنار باشد | |
| میراجل که کارش با کارزار باشد | یا در میان مجلس، یا در شکار باشد | |
| تا این جهان به جایست، او را وقار باشد | او با سرور باشد، او با یسار باشد | |
| لشکرگذار باشد دشمن شکار باشد | دیناربخش باشد، دیناربار باشد | |
| هم حقشناس باشد، هم حقگزار باشد | هم در بدی و نیکی، اسپاسدار باشد | |
| در کارهای عقبی با کردگار باشد | در کارهای دنیی با اعتبار باشد | |
| شکرش عزیز باشد، دینارخوار باشد | از فخر فخر باشد، از عارعار باشد | |
| جشن سده امیرا! رسم کبار باشد | این آین گیومرث و اسفندیار باشد | |
| زان برفروز کامشب اندر حصار باشد | او را حصار میرا، مرخ و عفار باشد | |
| آن آتشی که گویی نخلی ببار باشد | اصلش ز نور باشد، فرعش ز نار باشد | |
| چون بنگری به طولش سرو و چنار باشد | گر سرو را ز گوهر بر سر شعار باشد | |
| چون بنگری به عرضش، از کوهسار باشد | ور کوه را ز عنبر در سر خمار باشد | |
| سرو از عقیق باشد، کوه از عقار باشد | این مستعیر باشد، آن مستعار باشد | |
| با احمرار باشد، با اصفرار باشد | نه احمرار باشد، نه اصفرار باشد | |
| هم با شعاع باشد، هم با شرار باشد | زینش لباس باشد، زانش دثار باشد |