| دلش پر شکوه، جانش پرشکایت | ولی خود دیر پروا در حکایت | |
| درون پرجوش و دل با سینه در جنگ | سوی بازار شکر کرد آهنگ | |
| مزاج شاه نازک بود بسیار | ندارد طبع نازک تاب آزار | |
| بود نازک دو طبع اندر زمانه | که جویند از پی رنجش بهانه | |
| یکی طبع شهان و شهریاران | یکی از گلرخان و گلعذاران | |
| ز طبع زود رنج پادشاهان | مپرس از من ، بپرس از دادخواهان | |
| ز خوی دیر صلح فتنه سازان | بپرس از من ، مپرس از بی نیازان | |
| کسی زین هر دو گر خود بهره‌مند است | که داند خشم و ناز او که چند است |