| ازین آتش دل آن را که داغیست | اگر توفان شود او را فراغیست | |
| کسی کش نیست این آتش فسرده‌ست | سراپا گر همه جانست مرده‌ست | |
| اگر سد آب حیوان خورده باشی | چو عشقی در تو نبود مرده باشی | |
| مدار زندگی بر چیست برعشق | رخ پایندگی در کیست در عشق | |
| ز خود بگسل ولی زنهار زنهار | به عشق آویز و عشق از دست مگذار | |
| به عین عشق آنکو دیده‌ور شد | همه عیب جهان پیشش هنر شد | |
| هنر سنجی کند سنجیده‌ی عشق | نبیند عیب هرگز دیده‌ی عشق |