›
ریرا
›
شعر کهن
›
وحشی
›
ناظر و منظور
›
ناظر و منظور
›
پایهی سریر معانی بر عرش نهادن و گام فکر در عرصهی سپهر گشادن در مدح شهسواری که فضای هستی گویی از اقلیم اوست
پایهی سریر معانی بر عرش نهادن و گام فکر در عرصهی سپهر گشادن در مدح شهسواری که فضای هستی گویی از اقلیم اوست
کسی کاو هست کینت در نهادش
اگر کوه است بر سر تیغ بادش
صفحهی قبل
صفحهی ۳
شعر قبل
b
شعر بعد