|
ای ننگ تمام کفش دوزان
|
|
ضایع ز تو نام کفش دوزان
|
|
همدوش به کیر موش مرده
|
|
همرنگ به مرده فسرده
|
|
با رویک سخت و قدک پست
|
|
با آن منیی که در سرت هست
|
|
مسمار سم خرت توان گفت
|
|
قفل کس استرت توان گفت
|
|
ای پیکر تو چو شیشه‌ی شاش
|
|
ای شیشه شاش جسته شاباش
|
|
قاروره‌ی شاش اهل سودا
|
|
طفل دو سه روزه‌ی یهودا
|
|
پر گنده دماغ و گه نهادی
|
|
از کون کدام سگ فتادی
|
|
کرم گه کیستی؟ عیان کن
|
|
وز مبرز کیستی؟ بیان کن
|
|
این کرم ز معده که افتاد
|
|
این بچه‌ی چار ماهه چون زاد
|
|
ای ریش تو در کمال زردی
|
|
این رازگه که رنگ کردی
|
|
ای گوزک چرخی از کجایی
|
|
از کون کدام چارپایی
|
|
این زنگلک گردن خر کیست
|
|
این گوزک کون استر کیست
|
|
چالاکتر از خران شهر است
|
|
این لوله خرک تمام زهر است
|
|
این توله سگک ز ترکمانی‌ست
|
|
در راه غریب پاسبانی‌ست
|
|
فرزندک خرد ارده است این
|
|
یا بچه‌ی موش مرده است این
|
|
ای قامت تو برابر کیر
|
|
شکل تو یکی به پیکر کیر
|
|
این هجو که هست شهره‌ی دهر
|
|
آوازه او فتاده در شهر
|
|
هجویست که همچو طوق لعنت
|
|
در گردن تست تا قیامت
|