| اهل دارالعباده غیر از شاه | کش خدا دارد از گزند نگاه | |
| کیمیای حیات خسته دلان | خوی زدای جبین منفعلان | |
| چشم حلمش خطای پوش همه | بانگ منعش برون ز گوش همه | |
| دارم از بله تا به دانشمند | به طریق ادب سالی چند | |
| اولا یک سالم این ز شماست | که بگویید اختراع کجاست | |
| که هنرمندی افسری سازد | نه به طرحی که دیگری سازد | |
| افسری از زرش عصابه و ترک | خیره زو چشم عقل و دیده‌ی درک | |
| کرده پیرایه‌اش ز گوهر و در | از درش گوش هوشمندان پر | |
| طرح آن اختراع طبع سلیم | نه به اندام تاج‌های قدیم | |
| برد آن را برون ز مجلس شاه | ایستاده که کی بیابد راه | |
| چون شود بخت یار و یابد بار | کارش افتد به عرض صنعت کار | |
| فرصت عرض آن هنر یابد | اندکی راه بیشتر یابد | |
| آورد نا گه از صف بالا | پیش بهر شکست آن کالا | |
| تاج دوزی به رسم همکاری | تاجی از تاج های بازاری | |
| نه که تاج نوی ، کهن تاجی | ترک آن هر یکی ز حلاجی | |
| پاره‌ای شال و پاره‌ای مخمل | شال آن خوب و مخملش مهمل | |
| بوریا با حریر پیوسته | بر هم از لیف پاره‌ای بسته | |
| کرده محکم بر او به موی دمی | سخت خرمهره‌ای به پاردمی | |
| مهره‌ای را که برده نکبتیی | هر یک از ته بساط محنتیی | |
| دوخته بی‌مناسبت هر سوش | که منم اوستاد تاج فروش |