بلکه از رشک معدن کف تو
|
|
آتش اندر نهاد کان باشد
|
معطی رزق خلق گردد آز
|
|
گر ترا زله بند خوان باشد
|
جوع گردد ز امتلا رنجور
|
|
گر به خوان تو میهمان باشد
|
اهل مهمانسرای عالم را
|
|
لطف عام تو میزبان باشد
|
خصم جاهت اگر ز فر همای
|
|
طالب رفعت مکان باشد
|
به فلک خواهدش رساند همای
|
|
لیک وقتی که استخوان باشد
|
در فضایی که بهر گوی زدن
|
|
باد پای تو تک زنان باشد
|
چون غلامان به دوش ترک سپهر
|
|
از مه عید صولجان باشد
|
به مثل آب خضر اگر طلبند
|
|
در دیار تو رایگان باشد
|
در مقامی که شیر رایت را
|
|
حمله بر گاو آسمان باشد
|
بر هوا گرد سرکشان سپاه
|
|
قیروان تا به قیروان باشد
|
بسکه گرد از زمین رود بالا
|
|
زیر پا آسمان عیان باشد
|
از سر تیغ گردن افرازان
|
|
رخنه در فرق فرقدان باشد
|
در مقام وداع گردون را
|
|
روبرو همچو توأمان باشد
|
آنکه از تیر در کمینگه رزم
|
|
رود از جا زه کمان باشد
|
وانکه از خصم در گذرگه حرب
|
|
بجهد ناوک یلان باشد
|
تن گردان ز غایت پیکان
|
|
راست چون شاخ ارغوان باشد
|
خون سرگشتهای که در نگری
|
|
همه در گردن سنان باشد
|
مرگ را پیش تیغ بیزنهار
|
|
بانک زنهار بر زبان باشد
|
هر خدنگی که از کمان بجهد
|
|
نایب مرگ ناگهان باشد
|