یاد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست | خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل دود خاست | |
چون نفس امشب فرو بردم جدا از صبح وصل | کز سر بالین من آن سست پیمان زود خاست | |
دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم | آتشی افتاد در مجمر که دود از عود خاست | |
از سرود درد من در بزم او افتاد شور | نی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست | |
گر چه وحشی خاک شد بنشست همچون گردباد | از زمین دیگر به عزم کعبهی مقصود خاست |