| آگاه نیست آدمی از گشت روزگار | شادان همی نشیند و غافل همی رود | |
| دل بسته‌ی هواست گزیند ره هوا | تن بنده‌ی دل آمد و با دل همی رود | |
| هر باطلی که بیند گوید که هست حق | حقی که رفت گوید باطل همی رود | |
| ماند بدانکه باشد بر کشتیی روان | پندارد اوست ساکن و ساحل همی رود |
| آگاه نیست آدمی از گشت روزگار | شادان همی نشیند و غافل همی رود | |
| دل بسته‌ی هواست گزیند ره هوا | تن بنده‌ی دل آمد و با دل همی رود | |
| هر باطلی که بیند گوید که هست حق | حقی که رفت گوید باطل همی رود | |
| ماند بدانکه باشد بر کشتیی روان | پندارد اوست ساکن و ساحل همی رود |