| ز دور ار سرو بالائی ببیند | به پایش در فتد دردش بچیند | |
| چو دست نار پستانی بگیرد | به پیش نار بستانش بمیرد | |
| ز بهر خوبرویان جان ببازد | به کفر زلفشان ایمان ببازد | |
| تو گوئی عادت پروانه دارد | به جان خویشتن پروا ندارد | |
| من از افکار او پیوسته افگار | من از تیمار او پیوسته بیمار | |
| به نور چشم بیند هر کسی راه | دل مسکین ز چشم افتاده در چاه | |
| مرا دل کشت فریاد از که خواهم | اسیر دل شدم داد از که خواهم؟ | |
| ز دست این دل دیوانه مستم | درون سینه دشمن میپرستم | |
| ندیده دانه‌ای از وصف دلدار | به دام دل گرفتارم گرفتار | |
| بدینسان خسته کسرا دل مبادا | کسی را کار دل مشکل مبادا | |
| ز دست دل شدم با غصه دمساز | خدایا این دلم را چاره‌ای ساز | |
| مرا دل در غم دلداری افکند | به دام عشق گل رخساری افکند |