| خدایا تا از این فیروزه ایوان | فروزد ماه و مهر و تیر و کیوان | |
| شه خاور جهان آرای باشد | زمان باقی زمین بر جای باشد | |
| بر این نیلوفری کاخ کیانی | کند خورشید تابان قهرمانی | |
| جهانرا چار عنصر مایه باشد | مکانرا از جهت شش پایه باشد | |
| ز جوهر تا عرض راهست تاری | هیولا تا کند صورت نگاری | |
| همیشه تا فراز فرش غبرا | معلق باشد این نه سقف مینا | |
| جهان محکوم سلطان جهان باد | فلک مامور شاه کامران باد | |
| نخستین دم که خاطر خامه دربست | بر این دیبای ششتر نقش بربست | |
| چو استاد طبیعت داد سازش | نوشتم نام خسرو بر طرازش | |
| شهنشاه جهان دارای عالم | چراغ دودمان نسل آدم | |
| همایون گوهر دریای شاهی | وجودش آیت لطف الهی | |
| ضمیرش نقطه‌ی پرگار معنی | درونش مهبط انوار معنی | |
| جم ثانی جمال دنیی و دین | ابواسحاق سلطان السلاطین | |
| خجسته پادشاه دادگستر | جهانگیر آفتاب هفت کشور | |
| غلام بارگاهش تاجداران | جنابش سجده‌گاه شهریاران | |
| زخیلش هر سوی صاحب کلاهی | سپاهش هریکی میری و شاهی | |
| بروز بزم چون برگاه جمشید | بگاه رزم چون تابنده خورشید | |
| سریرش پایه بر گردون کشیده | قدم بر جای افریدون کشیده | |
| سرافکنده برش هر سر فرازی | ز باغش هر تذوری شاهبازی | |
| بدو بادا فلک را سربلندی | مبادا دشمنش را زورمندی |