در تزکیه‌ی نفس خود

عبید این حرص مال و جاه تاکی جهان فانیست رو ترک جهان گیر
چو مردان دامن از دنیا بیفشان وزین گرداب خود را بر کران گیر
ز مسجد رخت بر کوی مغان کش سرا در کوی صاحب دولتان گیر