| در این مقام فرح‌بخش و جای روحفزای | بخواه باده و بر دل در طرب بگشای | |
| به عیش کوش و حیات دو روزه فرصت دان | چو برق میگذرد عمر، کاهلی منمای | |
| به دستگیری ساغر خلاص شاید یافت | ز جور وهم زمین گرد آسمان پیمای | |
| به پایمردی گلگونه میتوان رستن | ز دست حادثه‌ی روزگار محنت زای | |
| طریق زهد نه راهست گرد هرزه مگرد | حدیث توبه نه کار است زان سخن بازآی | |
| شراب خوار، به بزم خدایگان جهان | به کام عیش و طرب راه عمر میپیمای | |
| جهان فیض و کرم رکن دین عمیدالمللک | که باد تا به ابد در پناه لطف خدای | |
| فروغ رایش چون آفتاب عالمگیر | اساس جاهش مانند قطب پا بر جای |