| ای کاخ روح‌پرور و ای قصر دلگشای | چون روضه دلفریبی و چون خلد جانفزای | |
| هم شمسه‌ی تو غیرت خورشید نوربخش | هم برگه‌ی تو خجلت جام جهان نمای | |
| فرخنده درگه تو شهانراست سجده‌گاه | عالی جناب تو ملکانراست بوسه جای | |
| در کنه وصف تو نرسد عقل دور بین | بر قدر بام تو نرود وهم دور پای | |
| زان سایه‌ی همای همایون نهاده‌اند | کز سایه‌ی تو می‌طلبد فرخی همای | |
| چون گلشن بهشت‌سرا بوستان تست | شادی فزای و خرم و جانبخش و دلربای | |
| از بلبلان مدام پر از ساز زیر و بم | وز مطربان همیشه پر از بانگ چنگ و نای | |
| تا بزمگاه شاه جهان گشته‌ای شدست | از روی فخر کنگره‌هایت سپهر سای | |
| خورشید ملک و سایه‌ی یزدان جمال دین | سلطان عدل گستر و شاه خجسته رای | |
| هم مانده پیش همت او ابر بی‌گهر | هم گشته پیش دست و دلش بحر و کان گدای |