| خجسته بارگه پادشاه هفت اقلیم | مقر جاه و جلالست و جای ناز و نعم | |
| به شکل شمسه‌ی او آفتاب با تمکین | به وضع رفعت او آسمان با تعظیم | |
| فضای حضرت او دلگشا چو صحن چمن | هوای خرم او جان‌فزا چو بوی نسیم | |
| بر آشیانه‌ی او عقل و روح جسته مقام | بر آستانه‌ی او فتح و نصر گشته مقیم | |
| طوافگاه ملوک جهان حریم درش | چو قبله‌گاه جهانی مقام ابراهیم | |
| رسید کنگره‌های بلند او جائی | که قاصر است از او وهم دوربین حکیم | |
| شده چو عقل مجرد زنائبات ایمن | شده چو روح مقدس ز حادثات سلیم | |
| نشسته خسرو روی زمین به کام در او | گرفته دست شراب و گشاده دست کریم | |
| جلال دنیی و دین شیر حمله شاه جهان | که هست چاکر او آفتاب و ماه ندیم | |
| صریر کلکش چون ابر بر جهان فایض | ضمیر پاکش بر خلق چون خدای کریم | |
| خداش در همه حالی معین و ناصر باد | به حق احمد مرسل به حق نوح و کلیم |