| طرف کلاه کج کن و بند کمر ببند | پائی بکوب و دست بزن کاسه‌ای بدار | |
| نازان به ترکتاز فرو ریز خون می | شادان ز روی عربده بشکن سر خمار | |
| بر خیل دل ز طره‌ی هندو گشا کمین | در ملک جان به غمزه‌ی جادو فکن شکار | |
| صوفی و کنج مسجد و سالوسی نهان | ما و شراب و شاهد و رندی آشکار | |
| هرگز خیال روی تو از جان نمیرود | امشب نیم ز روی خیال تو شرمسار | |
| بر خستگان جفا و ستم بیش از این مکن | آخر نگاه کن به جفاهای روزگار | |
| دامن ز صحبت من بیچاره در مکش | دست عبید و دامن لطف تو زینهار | |
| تا از فلک بتابد اجرام مستنیر | تا چرخ تیز گرد کند بر مدر مدار | |
| بادا وجود قدسیت ایمن ز حادثات | « ای کاینات را بوجود تو افتخار» |