همیشه تا سپر مهر زرفشان باشد
|
|
غلام سایهی چتر خدایگان باشد
|
جهانگشای جوانبخت شیخ ابواسحاق
|
|
که پادشاه جهانست تا جهان باشد
|
سزد که سر به فلک در نیاورد ز علو
|
|
کسی که بندهی این شاه کامران باشد
|
خدایگانا گردون پیر میخواهد
|
|
که در حمایت آن دولت جوان باشد
|
کمینه بندهای از چاکران این درگاه
|
|
هزار چون جم و دارا و اردوان باشد
|
ز بهر سائل و زایر خجسته خامهی تو
|
|
گره گشای در گنج شایگان باشد
|
براق سیر سمند جهان بورت را
|
|
ظفر ملازم و اقبال همعنان باشد
|
گه نبرد ز دشمن کشان به لشگرگاه
|
|
کسی که پشت نماید مگر گمان باشد
|
به زخم گرز گران خورد کن سر اعدا
|
|
چنانکه عادت شاهان خردهدان باشد
|
چو زلف و چشم بتان هرکه فتنه انگیزد
|
|
ز عدل شاه پریشان و ناتوان باشد
|
به روز رزم ببین پهلوانی خسرو
|
|
که پادشاه کم افتد که پهلوان باشد
|
فدای خاک در کبریات خواهد بود
|
|
عبید را نه یکی گر هزار جان باشد
|
بقای عمر تو بادا که خوشتر از همه چیز
|
|
بقای سرمد و اقبال جاودان باشد
|