| پیش از آن کین کار بر این سقف مینا کرده‌اند | وین مقرنس قبه‌ی نه توی مینا کرده‌اند | |
| عقل اول را ز کاف و نون برون آورده‌اند | وز عدم اوضاع موجودات پیدا کرده‌اند | |
| عالم سفلی ز عقل و روح فایض گشته‌اند | صورت اجرام علوی را هیولا کرده‌اند | |
| اطلس زربفت را در اختران پوشیده‌اند | کوه را پیراهن از اکسون و خارا کرده‌اند | |
| حیز ارواح را ترتیب و تزیین داده‌اند | سوی او روحانیان عزم تماشا کرده‌اند | |
| این منور سطح اخضر در میان گسترده‌اند | وین مدور طاق هفت ایوان خضرا کرده‌اند | |
| خیر و شر در عالم کون و فساد آورده‌اند | نام آدم برده‌اند و ذکر حوا کرده‌اند | |
| در میان قبه‌ی این دیر دولابی اساس | جرم خور تابنده چون قندیل ترساکرده‌اند | |
| پیش از آن کافلاک را از انجم آیین بسته‌اند | واندرو خورشید و ماه و تیر و جوزا کرده‌اند | |
| نقش نام شیخ ابواسحاق بن محمودشاه | سکه‌ی رخسار چرخ سیم سیما کرده‌اند | |
| هرچه اسباب جهانداری و قسم خسرویست | از برای حضرت سلطان مهیا کرده‌اند | |
| عرشیان بر رایتش «نصر من الله» خوانده‌اند | قدسیان تفسیر از «انا فتحنا» کرده‌اند | |
| فتح و نصرت بر جناب او ملازم گشته‌اند | دولت و رفعت به درگاهش تولی کرده‌اند | |
| پیشکاران قضا و نقشبندان قدر | هرچه رایش زان مبرا شد تبرا کرده‌اند | |
| چار عنصر پنج حس و شش جهات و هفت چرخ | بندگی درگهش طبعا و طوعا کرده‌اند | |
| وصف جود شاه دریا دل مگر نشنیده‌اند | آن کسان کز جهل وصف کان و دریا کرده‌اند | |
| روی را زان ابلق ایام توسن طبع را | در میان اختگان شاه طمغا کرده‌اند | |
| خاص و عامش در سحرگاهان دعاها گفته‌اند | وان دعاهای سحرگاهی اثرها کرده‌اند | |
| ای جهانگیر آفتاب هفت کشور کز علو | بندگانت را لقب جمشید و دارا کرده‌اند | |
| آسمانها پرتوی از نور رایت برده‌اند | نام او خورشید و ماه عالم آرا کرده‌اند |