صباح عید و رخ یار و روزگار شباب
|
|
خروش چنگ و لب زنده رود و جام شراب
|
هوای دلبر و غوغای عشق و آتش شوق
|
|
نوای بربط و آواز عود و بانک رباب
|
نوید فتح صفاهان و مژدهی اقبال
|
|
نشان بخت بلند و امید فتحالباب
|
دماغ باده گساران ز خرمی در جوش
|
|
درون مهر پرستان ز عاشقی در تاب
|
نشاط در دل و می در کف و طرب در جان
|
|
نگار سرخوش و ما بیخود و ندیم خراب
|
زهی نمونهی دولت زهی نشانهی بخت
|
|
دگر چه باشد ازین بیش عیش را اسباب
|
غنیمتست غنیمت شمار فرصت عیش
|
|
ز باده دست مدار و ز عیش روی متاب
|
به پیش خود بنشان شاهدان شیرین کار
|
|
که با شکردهنان خوش بود سال و جواب
|
بنوش جام میای جان نازنین عبید
|
|
شتاب میکند این عمر نازنین دریاب
|
به بزم شاه جهان عیش ران و شادی کن
|
|
خدایگان جهان آفتاب عالمتاب
|
جلال دولت و دین تاجبخش تخت نشین
|
|
سپهر مهر و سخا پادشاه عرش جناب
|
سریر بخش ممالک سنان کشور گیر
|
|
جهانگشای جوان دولت سعادت یاب
|
به نوک نیزه برآرد ز قعر نیل نهنگ
|
|
به زخم تیر در آرد ز اوج ابر عقاب
|
شدست فتنه در ایام پادشاهی او
|
|
چو چشم بخت بداندیش جاه او در خواب
|
جهان پناها بر آستان دولت تو
|
|
سپهر حاجب بارست و مشتری بواب
|
ببسته خدمت صدر ترا صدور میان
|
|
نهاده طاعت امر ترا ملوک رقاب
|
علو قدر تو جائیست از معارج جاه
|
|
که وهم تیز قدم در نیایدش پایاب
|
به پیش بحر سخای تو بحر جود محیط
|
|
چو پیش بحر محیطست لعمههای سراب
|
مثال روی تو و آفتاب چنانک
|
|
حدیث نور تجلی و پرتو مهتاب
|
فلک زفر تو اندوخته شکوه و جلال
|
|
خرد ز رای تو آموخته صلاح و صواب
|