ساقیا باز خرابیم بده جامی چند | پختهای چند فرو ریز به ما جامی چند | |
صوفی و گوشهی محراب و نکونامی و زرق | ما و میخانه و دردی کش و بدنامی چند | |
باده پیش آر که بر طرف چمن خوش باشد | مطربی چند و گلی چند و گل اندامی چند | |
چشم و لب پیش من آور چو رسد باده به من | تا بود نقل مرا شکر و بادامی چند | |
باده در خانه اگر نیست برای دل ما | رنجه شو تا در میخانه بنه گامی چند | |
در بهای می گلگون اگرت زر نبود | خرقهی ما به گرو کن بستان جامی چند | |
ذکر سجاده و تسبیح رها کن چو عبید | نشوی صید بدین دانه بنه دامی چند |