| ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا | بیا که موسم عیشست و آشتی و صفا | |
| لبت به خون دل عاشقان خطی دارد | غبار چیست دگر باره در میانه‌ی ما | |
| مرا دو چشم تو انداخت در بلای سیاه | و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا | |
| کجا کسیکه از آن چشم ترک وا پرسد | که عقل و هوش جهانی چرا کنی یغما | |
| ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست | که زنگیان سیاهش نمی‌کنند رها | |
| دلم ز جعد تو سودائی و پریشانست | بلی همیشه پریشانی آورد سودا | |
| عبید وصف دهان و لب تو میگوید | ببین که فکر چه باریک و نازکست او را |