الهی دل بلا بی دل بلا بی | گنه چشمان کره دل مبتلا بی | |
اگر چشمان نکردی دیده بانی | چه داند دل که خوبان در کجابی |
□
بیا سوته دلان گردهم آئیم | سخنها واکریم غم وانمائیم | |
ترازو آوریم غمها بسنجیم | هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم |
□
ته کت نازنده چشمان سرمه سائی | ته کت زیبنده بالا دلربایی | |
ته کت مشکین دو گیسو در قفائی | بمو واجی که سرگردان چرائی |
□
جهان بیوفا زندان ما بی | گل غم قسمت دامان ما بی | |
غم یعقوب و محنتهای ایوب | همه گویا نصیب جان ما بی |
□
خوش آن ساعت که یار از در آیو | شو هجران و روز غم سر آیو | |
زدل بیرون کنم جانرا بصد شوق | همی واجم که جایش دلبر آیو |
□
زشورانگیزی چرخ و فلک بی | که دایم چشم بختم پر نمک بی | |
دمادم دود آهم تا سما بی | پیاپی سیل اشکم تا سمک بی |
□
خوشا آنان که با ته همنشینند | همیشه با دل خرم نشینند | |
همین بی رسم عشق و عشقبازی | که گستاخانه آیند و ته بینند |
□
هر آنکس با تو قربش بیشتر بی | دلش از درد هجران ریشتر بی | |
اگر یکبار چشمانت بوینم | بجانم صد هزاران نیشتر بی |
□
شوان استارگان یکیک شمارم | براهت تا سحر در انتظارم | |
پس از نیمه شوان که ته نیایی | زدیده اشک چون باران ببارم |
□
خوشا آنانکه هر از بر ندانند | نه حرفی وانویسند و نه خوانند | |
چو مجنون سر نهند اندر بیابان | ازین گو گل روند آهو چرانند |