هزاران غم بدل اندوته دیرم | هزار آتش بجان افروته دیرم | |
بیک آه سحر کز دل برآرم | هزاران مدعی را سوته دیرم |
□
بیته گلشن به چشمم گلخن آیو | واته گلخن به چشمم گلشن آیو | |
گلم ته گلبنم ته گلشنم ته | که واته مرده را جان بر تن آیو |
□
غم عشقت ز گنج رایگان به | وصال تو ز عمر جاودان به | |
کفی از خاک کویت در حقیقت | خدا دونه که از ملک جهان به |
□
سر سرگشتهام سامان نداره | دل خون گشتهام درمان نداره | |
به کافر مذهبی دل بسته دیرم | که در هر مذهبی ایمان نداره |
□
امان از اختر شوریدهی مو | فغان از بخت برگردیدهی مو | |
فلک از کینه ورزی کی گذاره | رود خون از دل غمدیدهی مو |
□
بروی ماهت ای ماه ده و چار | به سرو قدت ای زیبنده رخسار | |
که جز عشقت خیالی در دلم نی | بدیاری ندارم مو سر و کار |
□
نهالی کن سر از باغی برآرد | ببارش هر کسی دستی برآرد | |
برآرد باغبان از بیخ و از بن | اگر بر جای میوه گوهر آرد |
□
غمت در سینهی مو خانه دیره | چو جغدی جای در ویرانه دیره | |
فلک هم در دل تنگم نهد باز | هر آن انده که در انبانه دیره |
□
کشم آهی که گردون پر شرر شی | دل دیوانهام دیوانهتر شی | |
بترس از برق آه سوته دیلان | که آه سوته دیلان کارگر شی |
□
شبی ناید ز اشکم دیده تر نی | سرشکم جاری از خون جگر نی | |
شو و روجم رود با نالهی زار | ته را از حال زار مو خبر نی |