یارش نتوان گفت که از یار بنالد
|
|
واندل نبود کز غم دلدار بنالد
|
گر بند نهد دشمن و گر پند دهد دوست
|
|
مشتاق گل آن نیست که از خار بنالد
|
چون یار بدست آیدت از غیر چه نالی
|
|
کان یار نباشد که ز اغیار بنالد
|
هر سوخته دلرا که زند لاف انا الحق
|
|
نبود سر یار ار ز سر دار بنالد
|
در وصل حرم کی رسد آنکو ز حرامی
|
|
در بادیه و وادی خونخوار بنالد
|
عیبی نبود گر ز جفای تو بنالم
|
|
بیمار هر آئینه ز تیمار بنالد
|
بر گریهی من ساغر می گرم بگرید
|
|
وز زاری من چنگ سحر زار بنالد
|
دل در سر زلفت بفغان آمد و رنجور
|
|
دوری نبود گر بشب تار بنالد
|
خواجو چو درین کار نداری سر انکار
|
|
آنرا مکن اقرار کز انکار بنالد
|