ز حال بیخبرانت خبر نمیباشد
|
|
بکوی خسته دلانت گذر نمیباشد
|
ز اشک و چهره مرا سیم و زر شود حاصل
|
|
ولیک چشم تو بر سیم و زر نمیباشد
|
سری بکلبهی احزان ما فرود آور
|
|
گرت ز نالهی ما دردسر نمیباشد
|
دو هفته هست که رفتی ولی بنامیزد
|
|
مه دو هفته ازین خوبتر نمیباشد
|
نه ز آب و خاک مجسم که روح پاکی از آنکه
|
|
بدین لطافت و خوبی بشر نمیباشد
|
بشب رسید مرا روز عمر بیتو ولیک
|
|
شب فراق تو گوئی سحر نمیباشد
|
توام جگر مخور ارزانکه من خورم شاید
|
|
که قوت خسته دلان جز جگر نمیباشد
|
بحسن خویش ترا چون نظر بود چه عجب
|
|
گرت بجانب خواجو نظر نمیباشد
|