آخر ای یار فراموش مکن یارانرا
|
|
دل سرگشته بدست آر جگر خوارانرا
|
عام را گر ندهی بار بخلوتگه خاص
|
|
ز آستان از چه کنی دور پرستارانرا
|
وصل یوسف ندهد دست به صد جان عزیز
|
|
این چه سودای محالست خریدارانرا
|
گر نه یاری کند انفاس روانبخش نسیم
|
|
خبر از مقدم یاران که دهد یارانرا
|
آنکه چون بنده بهر موی اسیری دارد
|
|
کی رهائی دهد از بند گرفتارانرا
|
دست در دامن تسلیم و رضا باید زد
|
|
اگر از پای در آرند گنه کارانرا
|
روز باران نتوان بار سفر بست ولیک
|
|
پیش طوفان سرشکم چه محل بارانرا
|
دستگاهیست پر از نافه آهوی تتار
|
|
حلقهی سنبل مشکین تو عطارانرا
|
حال خواجو ز سر کوی خرابات بپرس
|
|
که نیابی به در صومعه خمارانرا
|