| کرده او را واقف اسرار خویش | داده او را معرفت در کار خویش | |
| بعد از آنش محو کرده محو کل | زان همه عزت درافکنده بذل | |
| باز گردانیده او را خاک راه | باز کرده فانی او را چندگاه | |
| پس میان این فنا صد گونه راز | گفته بی او، لیک با او گفته باز | |
| بعد از آن او را بقایی داده کل | عین عزت کرده بر وی عین ذل | |
| تو چه دانی تا چه داری پیش تو | با خود آی آخر فرواندیش تو | |
| تا نگردد جان تو مردود شاه | کی شوی مقبول شاه آن جایگاه | |
| تا نیابی در فنا کم کاستی | در بقا هرگز نبینی راستی | |
| اول اندازد بخواری در رهت | باز برگیرد به عزت ناگهت | |
| نیست شو تا هستیت از پی رسد | تا تو هستی، هست در تو کی رسد | |
| تا نگردی محو خواری فنا | کی رسد اثبات از عز بقا |