| هر کسی را دوزخ پر مار هست | تا بپردازی تو دوزخ کار هست | |
| گر برون آیی ز یک یک پاک تو | خوش به خواب اندر شوی در خاک تو | |
| ورنه زیر خاک چه کژدم چه مار | می‌گزندت سخت تا روز شمار | |
| هر کسی کو بی‌خبر زین پاکیست | هرکه خواهی گیر کرمی خاکیست | |
| تاکی ای عطار ازین حرف مجاز | با سر اسرارتوحید آی باز | |
| مرد سالک چون رسد این جایگاه | جایگاه مرد برخیزد ز راه | |
| گم شود، زیرا که پیدا آید او | گنگ گردد، زانک گویا آید او | |
| جزو گردد، کل شود، نه کل، نه جزو | صورتی باشد صفت نه جان، نه عضو | |
| هر چهار آید برون از هر چهار | صد هزار آید فزون از صد هزار | |
| در دبیرستان این سر عجب | صد هزاران عقل بینی خشک لب | |
| عقل اینجا کیست افتاده بدر | مانده طفلی کو ز مادر زاد کر | |
| ذره‌ای برهرک این سر تافتست | سر ز ملک هر دو عالم تافتست | |
| خود چو این کس نیست مویی در میان | چون نتابد سر چو مویی از جهان | |
| گرچه این کس نیست کل این هم کس است | گر وجودست وعدم هم این کس است |