| پاسبانی بود عاشق گشت زار | روز و شب بی‌خواب بود و بی‌قرار | |
| هم دمی با عاشق بی‌خواب گفت | کاخر ای بی‌خواب یک دم شب بخفت | |
| گفت شد با پاسبانی عشق یار | خواب کی آید کسی را زین دو کار | |
| پاسبان را خواب کی لایق بود | خاصه مرد پاسبان عاشق بود | |
| چون چنین سربازیی در سر ببست | بود آن این یک بر آن دیگر ببست | |
| من چگونه خواب یابم اندکی | وام نتوان کردن این خواب از یکی | |
| هر شبم عشق امتحانی می‌کند | پاسبان را پاسبانی می‌کند | |
| گاه می‌رفتی و چوبک می‌زدی | گه ز غم بر روی و تارک می‌زدی | |
| گر بخفتی یک دم آن بی‌خواب و خور | عشق دیدیش آن زمان خوابی دگر | |
| جمله‌ی شب خلق را نگذاشتی | تا بخفتندی فغان برداشتی | |
| دوستی گفتش که‌ای در تف و تاب | جمله‌ی شب نیستت یک لحظه خواب | |
| گفت مرد پاسبان را خواب نیست | روی عاشق را بجز اشک آب نیست | |
| پاسبان را کار بی‌خوابی بود | عاشقان را روی بی‌آبی بود | |
| چون ز جای خواب آب آید برون | کی بود ممکن که خواب آید برون | |
| عاشقی و پاسبانی یارشد | خواب ز چشمش به دریا بار شد | |
| پاسبان را عاشقی نغز اوفتاد | کار بی‌خوابیش در مغز اوفتاد | |
| می‌مخسب ای مرد اگر جوینده‌ای | خواب خوش بادت اگر گوینده‌ای | |
| پاسبانی کن بسی در کوی دل | زانک دزدانند در پهلوی دل | |
| هست از دزدان دل بگرفته راه | جوهر دل دار از دزدان نگاه | |
| چون ترا این پاسبانی شد صفت | عشق زود آید پدید و معرفت |