| زود در هیزم فتد آتش همی | پس بسوزد هیزمش خوش خوش همی | |
| مرغ و هیزم هر دو چون اخگر شوند | بعد از اخگر نیز خاکستر شوند | |
| چون نماند ذره‌ای اخگر پدید | ققنسی آید ز خاکستر پدید | |
| آتش آن هیزم چو خاکستر کند | از میان ققنس بچه سر برکند | |
| هیچ کس را در جهان این اوفتاد | کو پس از مردن بزاید نابزاد | |
| گر چو ققنس عمر بسیارت دهند | هم بمیری هم بسی کارت دهند | |
| سالها در ناله و در درد بود | بی‌ولد، بی‌جفت، فردی فرد بود | |
| در همه آفاق پیوندی نداشت | محنت جفتی و فرزندی نداشت | |
| آخر الامرش اجل چون یاد داد | آمد و خاکسترش بر باد داد | |
| تا بدانی تو که از چنگ اجل | کس نخواهد برد جان چند از حیل | |
| در همه آفاق کس بی‌مرگ نیست | وین عجایب بین که کس را برگ نیست | |
| مرگ اگر چه بس درشت و ظالمست | گردن آنرا نرم کردن لازمست | |
| گرچه ما را کار بسیار اوفتاد | سخت‌تر از جمله، این کار اوفتاد |