| هرک چون پروانه شد آتش پرست | سوختن را شاید آن مغرور مست | |
| این همه آتش ترا در پیش و پس | نیست ممکن گر نسوزی هر نفس | |
| درنگر تا هست جای آن ترا | کین چنین آتش نسوزد جان ترا |
| هرک چون پروانه شد آتش پرست | سوختن را شاید آن مغرور مست | |
| این همه آتش ترا در پیش و پس | نیست ممکن گر نسوزی هر نفس | |
| درنگر تا هست جای آن ترا | کین چنین آتش نسوزد جان ترا |