| سیم و زر باید مرا ای بی‌خبر | کی شود بی‌سیم و زر کارت به سر | |
| چون نداری تو سر خود گیر و رو | نفقه‌ای بستان ز من ای پیر و رو | |
| همچو خورشید سبک‌رو فرد باش | صبرکن مردانه‌وار و مرد باش | |
| شیخ گفت ای سرو قد سیم بر | عهد نیکو می‌بری الحق به سر | |
| کس ندارم جز تو ای زیبا نگار | دست ازین شیوه سخن آخر بدار | |
| هر دم از نوع دگر اندازیم | در سراندازی و سر اندازیم | |
| خون تو بی تو بخوردم هرچ بود | در سر و کار تو کردم هرچ بود | |
| در ره عشق تو هر چم بود شد | کفر و اسلام و زیان و سود شد | |
| چند داری بی‌قرارم ز انتظار | تو ندادی این چنین با من قرار | |
| جمله‌ی یاران من برگشته‌اند | دشمن جان من سرگشته‌اند | |
| تو چنین و ایشان چنان، من چون کنم | نه مرا دل ماند و نه جان ، چون کنم | |
| دوستر دارم من ای عالی سرشت | با تو در دوزخ که بی تو در بهشت | |
| عاقبت چون شیخ آمد مرد او | دل بسوخت آن ماه را از درد او | |
| گفت کابین را کنون ای ناتمام | خوک رانی کن مرا سالی مدام | |
| تا چو سالی بگذرد، هر دو بهم | عمر بگذاریم در شادی و غم | |
| شیخ از فرمان جانان سرنتافت | کانک سرتافت او ز جانان سرنیافت | |
| رفت پیرکعبه و شیخ کبار | خوک وانی کرد سالی اختیار | |
| در نهاد هر کسی صد خوک هست | خوک باید سوخت یا زنار بست | |
| تو چنان ظن می‌بری ای هیچ کس | کین خطر آن پیر را افتاد بس | |
| در درون هر کسی هست این خطر | سر برون آرد چو آید در سفر |