| مرحبا ای خوش تذرو دوربین | چشمه‌ی دل غرق بحر نور بین | |
| ای میان چاه ظلمت مانده | مبتلای حبس محنت مانده | |
| خویش را زین چاه ظلمانی برآر | سر ز اوج عرش رحمانی برآر | |
| همچو یوسف بگذر از زندان و چاه | تا شوی در مصر عزت پادشاه | |
| گر چنین ملکی مسلم آیدت | یوسف صدیق همدم آیدت | |
| خه خه‌ای قمری دمساز آمده | شاد رفته تنگ دل باز آمده | |
| تنگ دل زانی که در خون مانده‌ای | در مضیق حبس ذوالنون مانده‌ای | |
| ای شده سرگشته‌ی ماهی نفس | چند خواهی دید بد خواهی نفس | |
| سر بکن این ماهی بدخواه را | تا توانی سود فرق ماه را | |
| گر بود از ماهی نفست خلاص | مونس یونس شوی در بحر خاص | |
| مرحبا ای فاخته بگشای لحن | تا گهر بر تو فشاند هفت صحن | |
| چون بود طوق وفا در گردنت | زشت باشد بی‌وفایی کردنت | |
| از وجودت تا بود موئی بجای | بی‌وفایت خوان از سر تا به پای | |
| گر درآیی و برون آیی ز خود | سوی معنی راه یابی از خرد | |
| چون خرد سوی معانیت آورد | خضر آب زندگانیت آورد | |
| خه خه‌ای باز به پرواز آمده | رفته سرکش سرنگون بازآمده | |
| سر مکش چون سرنگونی مانده‌ای | تن بنه چون غرق خونی مانده‌ای | |
| بسته‌ی مردار دنیا آمدی | لاجرم مهجور معنی آمدی | |
| هم ز دنیا هم ز عقبی درگذر | پس کلاه از سر بگیر و درنگر | |
| چون بگردد از دو گیتی رای تو | دست ذوالقرنین آید جای تو |