| ای گرفتار تعصب مانده | دایما در بغض و در حب مانده | |
| گر تو لاف از عقل و از لب می‌زنی | پس چرا دم در تعصب می‌زنی | |
| در خلافت میل نیست ای بی‌خبر | میل کی آید ز بوبکر و عمر | |
| میل اگر بودی در آن دو مقتدا | هر دو کردندی پسر را پیشوا | |
| هر دو گر بودند حق از حق وران | منع واجب آمدی بر دیگران | |
| منع را گر ناپدیدار آمدند | ترک واجب را روادار آمدند | |
| گر نمی‌آمد کسی در منع یار | جمله راتکذیب کن یا اختیار | |
| گر کنی تکذیب اصحاب رسول | قول پیغامبر نکردستی قبول | |
| گفت هر یاریم نجمی روشن است | بهترین قرنها قرن منست | |
| بهترین خلق یاران من‌اند | آفرین با دوست داران من‌اند | |
| بهترین چون نزد تو باشد بتر | کی توان گفتن ترا صاحب نظر | |
| کی روا داری که اصحاب رسول | مرد ناحق را کنند از جان قبول | |
| یا نشانندش به جای مصطفا | بر صحابه نیست این باطل روا | |
| اختیار جمله شان گر نیست راست | اختیار جمع قرآن پس خطاست | |
| بل که هرچ اصحاب پیغامبر کنند | حق کنند و لایق حق ور کنند | |
| تا کنی معزول یک تن را ز کار | می‌کنی تکذیب سی و سه هزار | |
| آنک کار او جز به حق یک دم نکرد | تا به زانو بند اشتر، کم نکرد | |
| او چو چندینی در آویزد به کار | حق ز حق‌ور کی برد این ظن مدار | |
| میل در صدیق اگر جایز بدی | در اقیلونی کجا هرگز بدی | |
| در عمر گر میل بودی ذره‌ای | کی پسر، کشتی به زخم دره‌ای |