| ای روی درکشیده به بازار آمده | خلقی بدین طلسم گرفتار آمده | |
| غیر تو هرچه هست سراب و نمایش است | کانجا نه اندک است و نه بسیار آمده | |
| اینجا حلول کفر بود اتحاد هم | کین وحدتی است لیک به تکرار آمده | |
| یک صانع است و صنع هزاران هزار بیش | جمله ز نقد علم نمودار آمده | |
| بحری است غیر ساخته از موج‌های خویش | ابری است عین قطره به بازار آمده | |
| این را مثال هست به عینه یک آفتاب | کز عکس او دو کون پر انوار آمده | |
| دیدی کلام حق، که علی‌الحق یک است و بس | پس در نزول، مختلف آثار آمده | |
| سنگ سیه مبین و یمین اللهش ببین | کانجا جهان است محو جهاندار آمده | |
| یک عین متفق که جز او ذره‌ای نبود | چون گشت ظاهر این همه اغیار آمده | |
| عکسی ز زیر پرده‌ی وحدت علم زده | در صد هزار پرده‌ی پندار آمده | |
| برخود پدید کرده ز خود سر خود دمی | هجده هزار عالم اسرار آمده | |
| یک پرتو اوفکنده جهان گشته پر چراغ | یک تخم کشته این همه بربار آمده | |
| در باغ عشق یک احدیت که تافته است | شاخ و درخت و برگ گل و خار آمده | |
| بر خویش جلوه دادن خود بود کار تو | تا صد هزار کار ز یک کار آمده | |
| از قهر دور مانده و انکار خواسته | وز لطف قرب یافته اقرار آمده | |
| چون در دو کون از تو برون نیست هیچ کار | صد شور از تو در تو پدیدار آمده | |
| زلف تو پیش روی تو افتاده دادخواه | روی تو پیش زلف به زنهار آمده | |
| بر خود جهان فروخته از روی خویشتن | خود را به زیر پرده خریدار آمده | |
| ای ظاهر تو عاشق و معشوق باطنت | مطلوب را که دید طلب کار آمده | |
| این خود چه نقطه‌ای است که عرق طواف اوست | هفت آسمان مقیم چو پرگار آمده |