| کار آنجا می‌رود کانجا فلک گم می‌شود | چون فلک گم می‌شود آنجا چه جای اختر است | |
| تن درین طاس نگون مانند موری عاجز است | دل درین دام بلا مانند مرغی بی‌پر است | |
| خالقا عطار را بویی فرست از بهر آنک | هر که عطار است بوی عطر در وی مضمر است | |
| زان شدم عطار کز کوی تو بویی برده‌ام | لیک جانم منتظر در بند بویی دیگر است | |
| چاره‌ی جانم بکن زیرا که جان بس واله است | در دل مستم نگر زیرا که دل بس مضطر است | |
| من کفی خاکم اگر در دوزخم خواهی فکند | بود و نابودم به دوزخ یک کفی خاکستر است | |
| پادشاها هرچه خواهی کن کیم من خویش را | کانچه آید بندگان را از تو آن لایق‌تر است |