| همچو موسی این زمان در طشت آتش مانده‌ای | طفل و فرعونیت در پیش و دهان پر اخگر است | |
| شیر مردا ساغری خواه از کف ساقی جان | زانکه دریاهای عالم رشح آن یک ساغر است | |
| گر از آن صد ساغرت بخشند جز تشنه مباش | کانکه او سیراب شد نه رهرو و نه رهبر است | |
| هفت دریا را نمی‌بینی که از بس تشنگی | خشک‌لب مانده است اگرچه هفت اندامش تر است | |
| چند چون طفلان کنی نظاره‌ی لعب فلک | همچو مردان صف‌شکن گر جان پاکت صفدر است | |
| چرخ زال گوژپشت است و تو مردی بچه طبع | بچه زان مغرور شد کین زال غرق زیور است | |
| دانه‌ی سیمرغ جو چون رستم و بگذر ز زال | زانکه با این جمله زر این زال نی زال زر است | |
| گر ز سگ طبعی کند با تو به ره گرگ آشتی | آن هم از روباه بازی دان که او شیر نر است | |
| گرچه پای گاو دیدی در میان غره مشو | زانکه این گاو از خری بی‌پرچم و بی‌عنبر است | |
| گر دو پیکر از تو جان خواهند تو جان در مباز | زانکه خاک کوی یک جان صد هزاران پیکر است | |
| مه چو در خرچنگ آید جامه دوزی فال را | و او ز چنگ خود هزاران ماه را پرده‌در است | |
| چند بر پنها روی پرهیز کن از شیر چرخ | زانکه جای صید شیران وادی پهناور است | |
| خوشه چون گندم نمایی جوفروش آید به فعل | کاه برگی ندهدت کو در پی یک جو در است | |
| چون سلیمان را ترازو نیم‌جو فرمان نبرد | نیم‌جو سنجی اگر گویی مرا فرمانبر است | |
| این ترازو بفکن از دست و به طراری بجه | چون ترازو را همی‌بینی که کژدم در بر است | |
| چون کمان در شست آورد و تنت چون توز کرد | بس عجب باشد تو را در جعبه گر تیری در است | |
| همچو بز از ریش خویشت شرم ناید کین فلک | بز گرفتت روز و شب وز بهر تو بازی گر است | |
| دلو اگر دادت رسن تو گرد عالم در مگیر | زانکه آخر این رسن را هم گذر بر چنبر است | |
| چند بینی ماهیان در طشت چرخ از بهر آنک | چشمت اصغر گشت و ماهی نیست، چوب احمر است | |
| نی خطا گفتم نه اختر نی فلک بر هیچ نیست | از فلک دور است و از اختر بسی این برتر است |